بوی باران:مجموعه اشعارودلنوشته های سیدعلی سیدی,ابرزگه

دوباره شب .شب .شب .کلمه ای که رنگش با رنگ بخت و اقبال من یکی هست.شبها تا سپیده دم بیدارم .به زندگی می اندیشم .که خدایا کی زندگی ان روی خوشش را به من نشان می دهد .نوبتی هم باشد نوبت من است .وبا هزار رویا وامید ناگهان خواب خاهم رفت .ولی صبح گاه .با صدای جیک جیک گنجشکان که بلند میشم .به خودم نگاه میکنم میبینم تا همان پیراهن پاره وهمان نمد وزیلوی نم دیده زیر پایم هست .به فکری عمیق فرو خواهم رفت .که چرا من هم مثل بقیه خوشبخت نمیشوم .ولی دریغ وصد افسوس که نوبت من زمانی بود که من وقتم را صرف سرگرمی های دیگری میکردم .والان نوبت نوبت دیگران هست وبعد با خودم میگویم .بزار زیلویم به گرما بندازم تا خشک شود .وشب راحت تر بتوانم بخوابم .ولی حیف حیف وهزاران افسوس خواهم خورد  وبه همین زیلوی نم دیده  اکتفا میکنم .چرا چون گزشته دیگر هیچ گاه بر نخواهد گشت ....وسلام سید علی سیدی ابرزگه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: